ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Μόνο μια φορά,
κρίμα στη χαρά,
κάπου κοιταχτήκαμε,
μετά ερωτευτήκαμε
κι ύστερα βρεθήκαμε
άλλη μια φορά.
Πρώτη μου φορά
σε θολά νερά
έμαθα κολύμπι
και πώς λεν το "γιαχαμπίμπι",
πρώτη μου φορά.
Μόνο μια φορά
έκλαψα για σένα πικρά
κι ύστερα κανόνισα
και δε σου τηλεφώνησα
ούτε μια φορά.
Μόνο μια φορά,
κρίμα στη χαρά,
Θα ‘ρθουνε κι οι φίλοι μου
να μάθουν το ρεζίλι μου,
μάτωσα τα χείλη μου
άλλη μια φορά.
Μόνο μια φορά
φτάνει, σοβαρά
η καρδιά του ανθρώπου
να βρεθεί στο επί τόπου
λιώμα, φανερά.
Φθινόπωρο στον έρωτα
απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι
μύρισαν
τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός
το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο
αναμμένο
η ομορφιά πονά.
Φιλί γυρεύω του ουρανού
κι αυτός μου δίνει
στάχτη
μα απ’ της καρδιάς τ’ αδράχτι
σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα
πορτόφυλλα
κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει
αν έρθεις, μην αργείς.
Γδύσου κι από τα μάτια μου
πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου
είναι
χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα
σε νύχτα και σε μέρα
σ’ αφήνω στον αέρα
για να σε βρω στο φως.
Η αγάπη φόβους και όνειρα
δειπνά προτού ραγίσει
στου
πόνου το ξωκλήσι
αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ
για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει
θα σ’ αρνηθώ ξανά.
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς «πες μου, μ’ αγαπάς;», σου απαντάω «ναι», με ρωτάς «πόσο;», «τόσο!» κι εσύ πάλι «πόσο;».
Μέχρι το τέλος του κόσμου, μέχρι να χάσω το φως μου, μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά. Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα πάρε με αγκαλιά.
Όλο αυτό μου λες «Πες μου, πες μου, πες! Πες μου αν με θες», σου απαντάω «ναι». «Πες μου, πες μου, πόσο;», «τόσο!» κι εσύ πάλι «πόσο;».
Μέχρι το τέλος του κόσμου, μέχρι να χάσω το φως μου, μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά. Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα πάρε με αγκαλιά.
Σώπα και μην κλαις, φόβους κι απειλές μακριά σου, μακριά σου εγώ τα ‘διωξα. Τίποτα μη λες, τώρα μόνο τα φιλιά σου έλα δώσ’ μου μέχρι το τέλος του κόσμου.
Μέχρι το τέλος του κόσμου, μέχρι να χάσω το φως μου, μέχρι κλείσουν όσα ξέρω τραύματα ανοιχτά. Μέχρι το τέλος του κόσμου έλα κράτα με σφιχτά.
Κάποιο βράδυ σου ‘χα πει πως θέλω
να γυρίσω όλο το κόσμο, όλο το κόσμο
Και συ μου γέλασες γλυκά και μου πες
το φιλί μου μυρίζει δυόσμο, μυρίζει δυόσμο
Κάποιο βράδυ σου ‘χα πει πως θέλω
να πετάξω σαν πουλί πάνω από το κόσμο
Και συ ζωγράφισες φτερά σ΄ ένα λευκό χαρτί
και μου πες φως μου, μη φύγεις φως μου
Κι έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα
Έμεινα εδώ να μη φοβηθείς
Να μη μείνεις μόνη σου και `γω στο τίποτα
Έμεινα εδώ να μη μαραθείς
Κάποιο βράδυ μου ‘χες πει πως πρέπει
να γεννήθηκα για σένα, μόνο για σένα
Και `γω σε πήρα αγκαλιά και χάθηκα
στα μάτια σου τα μαγεμένα, τα μαγεμένα
Κάποιο βράδυ μου ‘χες πει πως δεν μπορείς
να ζήσεις μια στιγμή χωρίς εμένα
Και ‘γω δε μίλησα ξανά
γιατί στα χέρια μου είχα εσένα μόνο εσένα
Κι έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα
Έμεινα εδώ να μη φοβηθείς
Να μη μείνεις μόνη σου και ‘γω στο τίποτα
Έμεινα εδώ να μη μαραθείς
Τωρα πιάσε τον σφυγμό μου, ζήσε τον χορό μου, κάντο κι εσύ
Άκου, μπές μες το μυαλό μου, νιώσε τον ρυθμό μου, τη μουσική
Δώσε μου το χέρι σου και πιάσε το δικό μου,
ρίξε μου μι' απλή ματιά ν΄ αυξήσεις τον σφυγμό μου
Δώσ'μου, γίνε ολος δικός μου, μεσα από το φώς μου βρές τη στιγμή
Κλέψε την καρδιά του κόσμου, το χαμόγελο σου θα 'ναι η αρχή
Ενα σου χαμόγελο ξερεις πως αρκεί
να ρίξεις φως στη σκοτεινή πλευρά που έχει η ζωή δοκιμασέ το...
Θέλω να χαίρομαι την κάθε μου στιγμή
ρυθμό στη μέρα δίνω με κάθε αφορμή
από τα δύσκολα να παίρνω δυναμη
μικρή είναι η ζωή, μεγάλη όμως η ψυχή
οοοοοοοοοοοοο
μικρή είναι η ζωή, μεγάλη όμως η ψυχή
Πέτα, την ασχήμια σβήσε, τα μάτια τωρα κλείσε, στην διαδρομή
Νιώσε τον αέρα, σώσε, οτι έχεις δώσε, δώσε ψυχή
Κάθε αστέρι τ'ουράνου μυρίζει σαν λουλούδι (φωτίζει μια καρδιά)
Τη ζωή θα κανουμε το πιο ομορφο τραγουδι (στη ζωή θα κάνουμε τα πάντα δυνατά)
Δώσε μου το χέρι σου και πιάσε τον ρυθμό
αν δεν ξέρεις τον χορό θα σου τον μάθω εγώ
Θέλω να χαίρομαι την κάθε μου στιγμή
ρυθμό στη μέρα δίνω με κάθε αφορμή
από τα δύσκολα να παίρνω δυναμη
μικρή είναι η ζωή, μεγάλη όμως η ψυχή
οοοοοοοοοοοοο
μικρή είναι η ζωή, μεγάλη όμως η ψυχή
Εγώ της έδινα στοργή βασίλισσα την είχα
οτι κι αν ζήταγε στη γη όλα της τα παρείχα
Εγώ όσα της έλειπαν καψούρα και αλητεία
μα ούτε αυτά την κάλυψαν την έκανε η κυρία
Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε πίνουμε μαζί και τραγουδάμε
Για τον ίδιο ανθρωπο μιλάμε για τον ίδιο πόνο ξενυχτάμε
Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε πίνουμε μαζί και τραγουδάμε
Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε τυραννιέται αυτή και εμείς γελάμε
Σημάδια έβρισκα επάνω της κι απλώς το προσπερνούσα
τόσο πολύ την ήθελα τόσο την αγαπούσα
Σ’ εσένα πάντα γύριζε σε ζήλευα να ξέρεις
που να ‘ξερα οτι και εσυ το ίδιο υποφέρεις..
Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε πίνουμε μαζί και τραγουδάμε
Για τον ίδιο ανθρωπο μιλάμε για τον ίδιο πόνο ξενυχτάμε
Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε πίνουμε μαζί και τραγουδάμε
Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε τυραννιέται αυτή και εμείς γελάμε
Είπα στους φίλους μου για σένα
πως θα σε κλέψω για ένα βράδυ
πως θα σε φέρω στα νερά μου
να κοιμηθούμε στο σκοτάδι
μα δεν τους είπα την αλήθεια,
είναι ό,τι λέω από συνήθεια.
Είπα μαζί σου θα γλεντήσω,
θα σε πλανέψω για μια νύχτα,
θα σου αδειάσω τον εαυτό μου
μετά ένα γεια για καληνύχτα
μα δεν τους είπα την αλήθεια,
είναι ό,τι λέω από συνήθεια..
Μα εσύ μου είπες δε τρομάζεις,
ότι στο μαύρο βλέπεις χρώμα κι εγώ που είδα ν' ανασταίνεις το ταραγμένο μου το σώμα
Ούτε που ξέρω τ' όνομά σου,
πώς ταξιδεύεις τις αισθήσεις ξέρω μονάχα πως δικιά μου σε είχα πριν να μ' αποκτήσεις..
Είπα στους φίλους μου για σένα
πως θα σε κλέψω για ένα βράδυ
πως θα σε φέρω στα νερά μου
να κοιμηθούμε στο σκοτάδι
μα δεν τους είπα την αλήθεια
είναι ό,τι λέω από συνήθεια..
Είπα σε σένα που ήσουν ξένος
πως όλα στέρεψαν σε μένα
πως με στοιχειώσαν οι αγάπες
μες το μυαλό γίναν ένα
μα δεν τους είπα την αλήθεια
είναι ό,τι λέω από συνήθεια..
Μα εσύ μου είπες δε τρομάζεις
ότι στο μαύρο βλέπεις χρώμα
κι εγώ που είδα ν' ανασταίνεις
το ταραγμένο μου το σώμα.
Ούτε που ξέρω τ΄όνομά σου
πώς ταξιδεύεις τις αισθήσεις
ξέρω μονάχα πως δικιά μου
σε είχα πριν να μ' αποκτήσεις..
Σε κάθε νίκη μου, σε κάθε μου γιορτή, σε κάθε μου όνειρο, σε κάθε Κυριακή. Σε κάθε ζήτω μου, σε κάθε μου ευχή, σ΄ό,τι καλό θυμάμαι ήσουν εκεί...
..Στις ωραιότερες με διαφορά στιγμές όλης μου της ζωής είδα πως τελικά εσύ ήσουν ο κοινός τους παρονομαστής κι ό,τι καλύτερο συνέβη μέχρι σήμερα σ'εμένα ναι μωρό μου οφείλεται κατ΄ αποκλειστικότητα σε σένα ναι... Σ'εσένα, ναι, σ'εσένα ναι.. κατα αποκλείστηκότητα σ'εσενα ναι.. Σ'εσένα, ναι, σ'εσένα ναι.. κατα αποκλείστηκότητα σ'εσενα ναι..
Σε οτιδήποτε μπορώ να θυμηθώ που να `ναι υπέροχο, που να `ναι μαγικό, που θα `θελα να ξαναζήσω απ΄ την αρχή, μέσα σ΄ αυτό μωρό μου είσαι εσύ...
..Στις ωραιότερες με διαφορά στιγμές όλης μου της ζωής είδα πως τελικά εσύ ήσουν ο κοινός τους παρονομαστής κι ό,τι καλύτερο συνέβη μέχρι σήμερα σ'εμένα ναι μωρό μου οφείλεται κατ΄ αποκλειστικότητα σε σένα ναι... Σ'εσένα, ναι, σ'εσένα ναι.. κατα αποκλείστηκότητα σ'εσενα ναι.. Σ'εσένα, ναι, σ'εσένα ναι.. κατα αποκλείστηκότητα σ'εσενα ναι.. (x3
Τι σε κανει να πιστευεις οτι τη γη εξουσιαζεις Κι οτι εισαι απο αλλο κοσμο και πετας Κι υστερα ξαφνικα απουσιαζεις Εισαι ενα τιποτα, αντι για βασιλιας
Η πιο μεγαλη απατη ειναι ο ερωτας Κανει τα μεγαλυτερα εγκληματα Κι υστερα φευγει και δεν τον βρισκεις πουθενα Η πιο μεγαλη απατη ειναι ο ερωτας Πυροβολει καρδιες κι εξαφανιζεται Κι αυτο το ξερουν οσοι εχουν σφαιρα στην καρδια
Μου ειχες ορκιστει οτι θα με προσεχεις Κι οτι στο καθε βημα μου θα ησουν η σκια Πες μου ποσα χιλιομετρα απεχεις Αυτη την ωρα που ειμαστε αγκαλια
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να 'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαΐδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας
Να΄χω το νου μου αδειανό
Να΄χω και πρίμο τον καιρό
Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να'ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε έτσι αδιάφορα
Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια
Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις
Να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιος ήσουν και πώς μοιάζεις
Έτσι θα σ'αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σα μια γυναίκα μακρινή
Που αγάπησα πριν φύγω
Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια
Απόψε θα `θελα να `ρθεις
και να μου πεις σε θέλω
απ΄ το σκοτάδι να φανείς
σαν ξεχασμένο τρένο
Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
να μου λες
δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα, να μιλάς
για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό
Απόψε θά `θελα
να βγω
στου κόσμου το μπαλκόνι
να σου φωνάξω όσο
ζω
ποτέ δε θα `σαι μόνη
Να σου λέω έλα, να μιλάς για
τρέλα
να μου λες δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα,
να μιλάς για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
κι απ το νου μου να σε σβήσει
Ποιος στο βάθος της ψυχής μου
θα τολμήσει να σ' αγγίξει
Μετ' από σένα που, πες' μου να πάω που
μετ' από σένα τι,
τι ν' αγαπήσω τι
Mετ' από σένα ποιόν, ποιον να πιστέψω ποιόν
μετ' από σένα πως, να ζήσω άλλο πως
ποιος να συγκριθεί μαζί σου
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
όταν φύγεις μακριά μου
Ποιος τη θέση
σου θα πάρει
στο κορμί και την καρδιά μου
Μετ' από σένα που, πες' μου
να πάω που
μετ' από σένα τι, τι ν' αγαπήσω τι
Mετ' από σένα ποιόν, ποιον
να πιστέψω ποιόν
μετ' από σένα πως, να ζήσω άλλο πως
ποιος να συγκριθεί
μαζί σου...
Επιστρέφω σε λίγο
Τα ρολλά μου κλειστά
Θέλω μόνο να φύγω
Κι ας γυρίσω ξανά..
Επιστρέφω σε λίγο
Κι ας είναι αργά
Τ' όνειρο δεν αφήνω
Κι ας κοστίζει ακριβά..
Επιστρέφω σε λίγο
Κι ας μην είσαι εκεί
Δεν μπορώ άλλο να μείνω
Κι ίσως μια άλλη στιγμή..
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
Παράξενο παιχνίδι είν' η ζωή
Την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ό,τι βγει
Αρκεί να ξανα αρχίζαν όλα απ' την αρχή..
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
Παράξενο παιχνίδι είν' η ζωή
Την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ό,τι βγει
Αρκεί να ξανα αρχίζαν όλα απ' την αρχή..
Επιστρέφω σε λίγο
Δε θα πάω μακριά
Την αλήθεια θα κρύβω
Για μια μόνο βραδιά..
Επιστρέφω σε λίγο
Ειν' η πόλη μικρή
Στην υγειά μας θα πίνω
Κι ίσως μια άλλη στιγμή..
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
Παράξενο παιχνίδι είν' η ζωή
Την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ό,τι βγει
Αρκεί να ξανα αρχίζαν όλα απ' την αρχή..
Πάνω σου η γη ξυπνάει,
ήλιος μπαίνει από παντού.
Κάθομαι και σε κοιτάζω, μη με φοβάσαι.
Είσαι ακόμα
από τον ύπνο,
τ΄όνειρο έχει εξατμιστεί.
Μάρτιο θυμίζεις
πώς να σε προβλέψω;
Ένα απ΄όλα τα βιβλία
που έχω μέσα
μου βαθιά
του έρωτα φεγγάρια μαύρα το φωτίζουν.
Τίποτα
δεν έχει μείνει
κι όμως όλα είναι εδώ.
Άφησέ με να αγγίξω
τα μαλλιά σου.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω
προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.
Άφωνη η ζωή ρωτάει
τόση
ομορφιά από πού;
Βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια κι απαντάει:
Μόνο
η αγάπη ξέρει τώρα έμαθα κι εγώ
πόσο ανάγκη έχω από την αγκαλιά
σου.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην
κόλαση μαζί σου.
Τίποτα άλλο εκτός από εσένα στο φως.
Τίποτα άλλο
που να με σκοτώνει γλυκά.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου
λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.
Πού να `σαι τώρα πού γυρνάς,
ποιο κύμα σε παίρνει
Ποιο όνειρο τσαλαπατάς
και ποιος σ΄ ανασταίνει
Ποιος δρόμος σε κρατάει μακριά
από το ταξίδι
ποιος
έρωτας σε λαχταράει,
ντυμένος σαν φίδι
Ποια λόγια
ανάβουνε ξανά
τις σκόρπιες σου στάχτες
Ποια ψεύτικα
μοιραία θα
και ποιες αυταπάτες
Ποια ευτυχία ξεδιψάει
μες στα δάκρυα σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει
μέσα
απ΄ την φωτιά σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει...
Πού να `σαι
τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρα μου μοναχά
πια να σε βρίσκω
Πού να `σαι τώρα που γυρνάς...
Πού να `σαι
τώρα που...
Περνάνε όλα βιαστικά
και με παρασέρνουν
Βασανισμένη
μου καρδιά
μακριά μου σε παίρνει
Συνήθιζα να προσπερνάω,
μα τώρα
θυμάμαι
Τα πιο μικρά σου μυστικά
και να που φοβάμαι
Να μάθω τώρα
να γελάω,
να μάθω να χάνω,
να μάθω να σ΄ αναζητάω
και να μη σε φτάνω
Να μάθω τώρα να γελάω,
να μάθω να χάνω,
να μάθω να σ΄ αναζητάω
και
να μη σε φτάνω,
να μάθω να σ΄ αναζητάω...
Πού να `σαι τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω
Πού να `σαι
τώρα πού γυρνάς...
Γύρισε πίσω...
Ήρθες απ'το πουθενά,
όλα έμοιαζαν χαμένα
και τα άλλαξες..
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Περιθώρια στενά είχα
πάντοτε αλλά
μόνο μ'ένα σου φιλί
μ'έκανες απ' την αρχή,
να παλέψω
δίχως φώς
να φωτίσει ο ουρανός,
δίχως τέλος και αρχή,
θα 'σαι κάθε
λογική.
Ήρθες απ'το πουθενά,
Όλα έμοιαζαν χαμένα
και τα άλλαξες..
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες
στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Στο σκοτάδι και στο φώς
δίχως θύματα γυμνός,
ένα άγγιγμα μπορεί
να σ'αλλάξει
τη ζωή,
τώρα ότι κι αν συμβεί
ξέρω πως θα είσαι εκει,
με λιακάδα και βροχή
ν'απαλύνεις την πληγή.
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και
μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Γκρέμισα ναούς και
τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
Ήρθες απ' το πουθενά..
Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Αγάπη μου της μοίρας ήταν γραφτό.
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή
ν΄ απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς
και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!
Σε νιώθω,
σε λατρεύω και σε ποθώ
Κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ.
Θέλω
κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν΄ απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!
"Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο χ και μεις
παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί
Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν
ξέρω αλήθεια τι να πω
Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται
εγώ
Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω
και με των
Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό
Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας
πουμε κατι πιο απλό
καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου
και γώ
Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό
κάνεις
εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ
Και γω δεν είμαι με τη
Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο
με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι,
βρίσκομαι και ζω
Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί
άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί
Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι,
αυτο θαρρώ πως θες να πεις
Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο
περιωπής
Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η
ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θαλασσά η εκβολή μας και όμως
γυρνάμε στην πηγή
Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό
ενώνει
δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό
Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε
που θα νοσταλγεί
η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί .
Την καρδιά μου πλήγωσες, μ’ έκανες και πόνεσα εσύ δε μ’ αγαπάς, ούτε με πονάς. Άπονα μου φέρνεσαι, σκέφτεσαι παράλογα, Όπου θες να πας, εσύ δε μ΄ αγαπάς.
Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις, δεν θέλω ξανά να σε δώ. Μονάχος να μείνω, να κλαίω, να πίνω κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.
Πίστεψα στα λόγια σου που πολλά μου έλεγες, Εσύ δε μ΄ αγαπάς, ούτε με πονάς. Φύγε και για μένανε μην ενδιαφέρεσαι, όπου θες να πας, αφού δε με πονάς.
Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις, δεν θέλω ξανά να σε δώ. Μονάχος να μείνω, να μείνω, να μείνω, κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.
Μου φαίνεται σαν να `ναι χθες
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα
Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στ΄ απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες
αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα,
κι είν΄ η ζωή μια τρέλα
Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,
να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,
να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα του Μουσούρου,
να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,
να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν' δίχως μανάδες,
να κλαιν' τη νύχτα για νερό,
και την αυγή για γάλα,
και τ' αποδιαφωτίσματα
τη δόλια τους τη μάνα...
Ο προβολέας ανοιχτός να ρίχνει πάντα φως σε σένα ρίχνει φως και ας έχει φύγει. το έργο παίζει απ' την αρχή την πρώτη μας στιγμή ολόκληρη ζωή και ας ήταν λίγη πως να σε ξεχάσω πως αν όλα ειναι ουρανός εσύ ήσουν πάντα η δύση.
Σου χρωστάω ακόμα ενα κλάμα δεν τελειώνει ετσι το πράγμα αν δεν είσαι εδώ πως θα 'ρθει η χαρά σου χρωστάω ακόμα ενα δάκρυ έτσι είναι πάντα η αγάπη αν δεν είσαι εσυ ποια ζωή μετά.
Θα ανοίξει παλι η βραδιά σαν να 'ναι σινεμά το έργο η καρδιά και απόψε το χει το πρώτο απρόβλεπτο φιλί το ναι που σου 'χα πει το πρώτο μας γιατί και ένα άδειο όχι.
τι? τι να ξεχάσω τι? αν όλα είναι αριθμοί εσύ ήσουν πάντα το ένα.
Σου χρωστάω ακόμα ενα κλάμα δεν τελειώνει ετσι το πράγμα αν δεν είσαι εδώ πως θα 'ρθει η χαρά σου χρωστάω ακόμα ενα δάκρυ έτσι είναι πάντα η αγάπη αν δεν είσαι εσυ ποια ζωή μετά.(x3)
Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Σ' είδα στον ύπνο μου χθες βράδυ
και ήσουνα σαν ζωγραφιά
Αυτές που κάνουν τα παιδιά
και μίλαγες μέσ' στο σκοτάδι
Μου 'πες μου έλειψες και μένα
και ήτανε σαν μαχαιριά
Ρώτησες τάχα τι να έχουν
τα μάτια μου κι είναι υγρά
Δεν κλαίω για σένα και για κανένα
δε θέλω να 'ρθεις
Καλά είμαι εδώ
δεν κλαίω για σένα και για κανένα
Κλαίω για μένα που σ' αγαπώ
Το πρόσωπό σου δε γελάει
Έχεις στο όνειρο χαθεί
Αυτή η αγάπη τυραννάει
και ακόμα αντέχει ακόμα ζει
Αργεί να ξημερώσει η μέρα
και εμείς δεν είμαστε μαζί
Αυτή η αγάπη να θυμάσαι
Έπρεπε μάλλον διπλά να το σκεφτείς
το πράγμα με έχεις αφήσει
θηρίο μ' ανοιχτό το τραύμα
το μυαλό σε κόμμα η ψυχή στο στόμα
θα σε κυνηγήσω όσο χρειαστεί..
Θέλω να πάρω το αίμα μου πίσω,
να σε πονέσω πολύ και να κάνω
ότι ακριβώς έχεις κάνει σε 'μένα
και ίσως βάλω κάτι παραπάνω!
Σε αυτή τη σχέση εφτάψυχος μπήκα,
κατάφερα από θαύμα να ζήσω
διαπραγματεύσεις δεν έχει στο είπα..
θέλω να πάρω το αίμα μου πίσω!
Εγκληματίας δεν είναι όποιος σε σκοτώνει
είναι και εκείνος που λέει πως σ' αγαπά ακόμη.
Δεν θα με υπνoτίσεις δεν θα με λυγίσεις
θα σε κυνηγήσω όσο χρειαστεί..
Θέλω να πάρω το αίμα μου πίσω,
να σε πονέσω πολύ και να κάνω
ότι ακριβώς έχεις κάνει σε 'μένα
και ίσως βάλω κάτι παραπάνω!
Σε αυτή τη σχέση εφτάψυχος μπήκα,
κατάφερα από θαύμα να ζήσω
διαπραγματεύσεις δεν έχει στο είπα..
θέλω να πάρω το αίμα μου πίσω! (x2)
Παίρνει φωτιά και βγαίνει
άραγε τί μας περιμένει
αν την αγγίξεις θα καείς
μάγκα ή θα ζεσταθείς.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
σε αφήνει να διαλέξεις
και στο τέλος παίρνεις
ότι θέλει αυτή.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
ακριβά αν θέλεις να φύγεις
σου 'χει αφήσει αυτή
τη πόρτα ανοιχτή.
Με μίνι φούστα
ή με παντελόνι
σε ρίχνει κάτω
αν θέλει σε σηκώνει
αν θέλει σε εξυψώνει
αν θέλει είσαι σκόνη
μπορεί να είσαι πλάι της
κι αυτή να είναι μόνη
σε βάζει κι ονειρεύεσαι
κι εσύ δεν το ξέρεις
στραβή αμά της κάνεις
πάντα θα υποφέρεις
Ένα χαμόγελό της
μια πινελιά με χρώμα
σ' έχει αυτοκόλλητο
ή αν θέλει ξένο σώμα
χειμώνα αν θέλει
ή χαλί το καλοκαίρι
την άνοιξη στο σπίτι σου αυτή θα τη φέρει
όπως και τα αστέρια να φτιάξεις ουρανό
κι αν θέλει στον αφήνει για πάντα αδειανό.
Μια γυναίκα πια όλα τα καταφέρνει
εσύ πουλάς τα πάντα κι αυτή ότι θέλει παίρνει
μπορεί να σου γλυκάνει την πιο πικρή στιγμή
γιατί μια γυναίκα μάγκα όλα τα μπορεί.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
σε αφήνει να διαλέξεις
και στο τέλος παίρνεις
ότι θέλει αυτή.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
ακριβά αν θέλεις να φύγεις
σου 'χει αφήσει αυτή
τη πόρτα ανοιχτή.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
σε αφήνει να διαλέξεις
και στο τέλος παίρνεις
ότι θέλει αυτή.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
πάτα όσο θέλεις γκάζι
μα τα φρένα στη ζωή σου
είναι αυτή.
Γόβα στιλέτο ή αθλητικό
μας λύνει και μας δένει
αν θέλει στο λεπτό
τη μία Παναγία,
την άλλη αμαρτία
είναι και αλήτισσα
μα είναι και κυρία
αν θέλει αφυδατώνει το φως από τ' αστέρια
και γίνεται αστέρι στου ουρανού σου τα λημέρια.
Μπορεί να χρωματίσει τις γκρίζες σου γωνιές
γι' αυτήν όλα τα beat, γι' αυτήν έχει πενιές
Χιλιόμετρο της γίνεσαι στέκεται ή σ' αφήνει
σ' ανάβει άμα γουστάρει κι αν όχι απλά σε σβήνει
Βατράχι, πριγκιπόπουλο
αυτή θα αποφασίσει
αυτή είναι η ανατολή
αυτή είναι κι η δύση.
Ταράζει όποτε θέλει τα ήσυχα νερά μας
κερνάει μοναξιά ή την παίρνει μακριά μας
Κερνάει και αγάπη αρκεί να είσαι εκεί,
γιατί μια γυναίκα, μάγκα όλα τα μπορεί.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
σε αφήνει να διαλέξεις
και στο τέλος παίρνεις
ότι θέλει αυτή.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
ακριβά αν θέλεις να φύγεις
σου 'χει αφήσει αυτή
τη πόρτα ανοιχτή.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
σε αφήνει να διαλέξεις
και στο τέλος παίρνεις
ότι θέλει αυτή.
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
πάτα όσο θέλεις γκάζι
μα τα φρένα στη ζωή σου
είναι αυτή.
Ένα βήμα εσύ ένα βήμα εγώ
πες με θέλεις πολύ και σε θέλω και εγώ,
δυνατές οι στιγμές
που θα ζήσουμε εδώ και για πάντα μαζί
το καλοκαίρι αυτό θα 'ναι δικό μας
Χέρια ψηλά και χάνομαι μες τη δική σου δροσιά
μωρό μου σε θέλω
Χέρια ψηλά να χάνομαι μες την δικιά σου αγκαλιά
για σένα μοιράζω φιλιά (x4)
Ένα βήμα εσύ ένα βήμα εγώ
και στα χείλη να ρθει, το φιλί σου καυτό
το φεγγάρι μπορεί να σε φέρει εδώ
για μια νύχτα μαζί
το καλοκαίρι αυτό.
Χέρια ψηλά και χάνομαι μες τη δική σου δροσιά
μωρό μου σε θέλω
Χέρια ψηλά να χάνομαι μες την δικιά σου αγκαλιά
για σένα μοιράζω φιλιά (x4)
Έχω μια αγάπη φλέβα στο λαιμό...
Μου τραγουδάει έναν παλιό καημό...
Κι όσο πλαγιάζω τόσα ξύπνια αντέχει.
Έχω μια αγάπη κοφτερό γυαλί...
Χίλια κομμάτια κόβει το φιλί...
Κι ας με ματώνει ξέρω με προσέχει.
Έχω μια αγάπη μια πληγή...
Που μένει χρόνια ανοιχτή...
Κι όταν αλλάζει
λίγο ο καιρός...
Τότε πονάω σαν τρελός...
Και σε θυμάμαι, ψέματα να πω;
Πανάθεμά με... σ' αγαπώ.
Έχω μια αγάπη βλέμμα σιωπηλό...
Κι αν με τρομάζει
εγώ την απειλώ...
Κλείνω τα μάτια μα είναι πάντα εμπρός μου.
Έχω μια αγάπη
φλόγα δυνατή...
Που με ζεσταίνει, φίλη μου καλή...
Μα όταν λείπει γίνεται εχθρός
μου.
Έχω μια αγάπη μια πληγή...
Που μένει χρόνια ανοιχτή...
Κι όταν αλλάζει λίγο
ο καιρός...
Τότε πονάω σαν τρελός...
Και σε θυμάμαι, ψέματα να πω;
Πανάθεμά με... σ' αγαπώ.
Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα
όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα
έγινες φήμη και γι αυτό δε φυλακίζεσαι
ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι
Λάμπεις στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε
άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε
σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα
στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Μύριες χαμένες μοναξιές με σένα σμίγανε
φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε
πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους
και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Ρίχνω μια ευχή δεν ακούς κι όμως είσ' εκεί
πιάνω τη σιωπή και τη
σπάω μα δεν είσ' εκεί
κρίμα που να βρω λίγο φως να σ' ονειρευτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο
φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο
φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ
Ήρθες σαν γιορτή απίστευτο σε
θέλω πιο πολύ
ήρθες σαν γιορτή κρυφακούν γύρω σου θεοί
πες μου πού
να βρω πιο γλυκό κομμάτι να σκεφτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει
αληθινό
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει
μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί...
Είμαι ένα απλό παιδί δεν ξέρω φόβος τι θα πεί
περήφανη καταγωγή των λαϊκών στρωμάτων..
Με οδηγό μου τη ψυχή παίρνω τον δρόμο κι όπου βγει
ένας τρελός με λογική στη χώρα των θαυμάτων..
Έτσι μεγάλωσα εγώ βλέπω τον κόσμο τον τρελό
και μέσα μου γελάω..
Μόνος στα πόδια μου πατώ
στόχος μου όσα δεν μπορώ
και όσα αγαπάω...
Έτσι μεγάλωσα εγώ και να αλλάξω δεν μπορώ
ποντάρω στις αξίες ...
παίζω και άμυνα και φορ με έρωτες δώδεκα μποφόρ
γιατί έχω αδυναμίες...
Έτσι μεγάλωσα εγώ καρδιά με ευαισθησίες..
Είμαι περίεργο παιδί και μες τη νύχτα μια ζωή
ψάχνω αγάπη και στοργή να βρω μες τα σκοτάδια..
Κάθε ξημέρωμα πληγές μετράω από μαχαιριές
κι έχω παράσημα πολλά από καρδιάς σημάδια..
Έλα πάρε με
μες στο βυθό σου να βρεθώ
ν'αγαπηθώ να λυτρωθώ
Έλα πάρε με
στα γαλανά σου τα νερά
δώσε στα όνειρα φτερά.
Έλα
πάρε με
σ' άλλα ταξίδια μακρινά
στου δειλινού τα μενεξιά
Έλα πάρε
με
δώσε μου αίμα και μιλιά
σε χρυσαφένια ακρογιαλιά.
Έλα πάρε με
εκεί που το κορμί λυγάει
εκεί που το κορμί γελάει
Έλα πάρε με
και
θεϊκός μου γίνε στίχος
που τον χορεύει ο ρυθμός
κι ο ψάλτης ήχος.
Κράτησέ με σφιχτά σε νέα τροχιά.
Μαζί σου να φύγω ν'ανέβω ψηλά.
Σε νιώθω μακριά, να έρθεις κοντά
γι'αυτό επιμένω να σ'έχω ξανά.
Θέλω ακόμα να μείνω κράτησέ με σφιχτά.
Δε μου περνάει απ'το μυαλό
ότι απόψε θα φύγω.
Θέλω "ναι" από σένα, να σταματήσω το χρόνο
και
για πάντα ν'αφήνω την καρδιά μου σε σένα.
Που με γεμίζει ολοένα.
Το δείχνω. Μα ξαφνικά όλα αλλάζουν
Ο χρόνος τρέχει, απόστασεις
μεγαλώνουν,
Θεέ μου, κάνε κάτι τώρα που πρέπει.
Όχι, δεν θέλω
κανέναν, οδήγησέ με σ'αυτή.
Πάλι να γίνουμε ένα. Το μυαλό δεν αντέχει
και η σκέψη μου φεύγει σ'άλλους τόπους και μέρη.
Οδήγησέ την σ'άλλη
τώρα τροχιά.
Κράτησέ μου το χέρι αφού αυτό με μαγεύει.
Δε θα σ'αφήσω
ποτέ. Είμαι εδώ.
Μη μου πεις πως δεν πρέπει. Άκουσέ με... Φίλησέ με,
στα μάτια κοίταξέ με έλα τώρα κοντά.
Γι'αυτό επιμένω για να σ'έχω ξανά.
Κράτησέ με σφιχτά σε νέα τροχιά.
Μαζί σου να φύγω ν'ανέβω ψηλά.
Σε
νιώθω μακριά, να έρθεις κοντά
γι'αυτό επιμένω να σ'έχω ξανά. Σ'αυτόν τον
κόσμο, λοιπόν, που αλλάζουν απότομα... Φωνάζω δυνατά... Χαμόγελα ξανά!
Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ' αγαπάω
Κι όπως έπεφταν τ' αστέρια
στο χώμα
Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να
πω
σ' αγαπάω
Ο αγγελός μου ,ο ανθρωπός μου, ο θανατός μου
Εσύ
Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή
Εσύ
Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι
κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή
πάλι
μια λέξη μοναχά σου 'χα πει
σ' αγαπάω
κι όπως παλεύαμε έτσι χέρι με χέρι
κι
όπως δεν είχα πια καρδιά να πιαστώ
βρήκα και πάλι ένα τρόπο να πω
σ' αγαπά
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ' αγαπάω
Ο αγγελός μου Εσύ
Ο αγγελός μου...
Εσύ που έστρεφες...
Ζηλεύει η νύχτα κάτι απ' το φως της έχεις πάρει
στρέφεις το
βλέμμα ψηλά κι ανάβει το φεγγάρι
έξω απ' το χρόνο γύρω
σου ακίνητα τοπία
χορεύεις μόνη μέσα σε μια φωτογραφία
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Η νύχτα φεύγει με τις μνήμες σου φωτίζει
ο κόσμος όλος
γύρω από σένανε γυρίζει
εικόνα ονείρου που η μέρα δεν τη
σβήνει
δε μ' αγγίζεις μα τα σημάδια σου μ' αφήνεις
Παίξε
με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε
μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Ζεστό
ποτάμι αυτή τη ζεστασιά σου δώσ' μου
θερμό εσύ ρεύμα στην
κρύα θάλασσα του κόσμου
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου.
Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει
κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν
τραγούδια παλιά κι αγαπημένα
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη
σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη
των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά
απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο
στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην
τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει
μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός
μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει
η σκέψη σου
Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά
Έμειναν τα όνειρα μισά
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή.
Θέλω να σου πω αντίο, όμως δεν μπορώ
μένω μές στο λάθος μου να
ζω
ό,τι μου ζήτησες δίνω κι ένα σου ζητώ
να 'ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ.
Σ' ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω
μιά φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.
Να ξέρεις, όλη τη ζωή μου
δίνω, σώμα και ψυχή
φτάνει πάλι να 'μαστε μαζί
Σε θέλω, δε με νοιάζει που
πηγαίνω
ούτε που θα βγει
Είσαι εσυ το τέλος μου κι αρχή.
Μόνη στης ζωής
την άκρη
ψάχνω στο ποτό
Ένα παραμύθι να πιαστώ
κι ένα τηλεφώνημά σου,
έτσι ξαφνικά
μ' έσωσε ακόμα μια φορά.
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν αλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και μεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Θέλω να σε δω
να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό και δω
στα λίγα
που ζητάς
Θέλω να σε δω
μ' έρωτα βαρύ
να μην μπορεί κανείς
να διώξει αυτόν το θάνατο
Καμιά φορά
φοράω τα λόγια μιας
πληγής
καμιά φορά ξεχνιέμαι αλλιώς
κι απ' όλους κρύβομαι
Τη χαρά μου λες να μη στην κάνω συμφορά
και δε χωράει η
ζωή
να μπει στο γλέντι ούτε μια φορά
Θέλω να σε δω
να μ'εκδικηθείς
να πιω νερό κρυφά
εκεί που θα πλυθείς
Θέλω να σε δω
να 'μαστε
αγκαλιά
και μία θηλιά γερή
το χθες να κάνει αθάνατο
Εγώ πατώ στον ουρανό
βαδίζω στον ωκεανό
πάνω
στο κύμα περπατώ
εσένα σαν κοιτώ
Είσαι Νεράιδα
της Αυγής
η πιο όμορφη όλης της γης
μ' ένα χαμόγελο
μπορείς
τα θαύματα να πεις
Εγώ φουντώνω στο χιονιά
βγάζω φωτιές στην παγωνιά
άνοιξη έχει η καρδιά
εσένα
σαν κοιτά
Είσαι Νεράιδα της Αυγής
η πιο όμορφη όλης
της γης
μ' ένα χαμόγελο μπορείς
τα θαύματα να πεις
Αυτό που μου συμβαίνει
φοβάμαι τόσο να το πω
καρδιά μου πληγωμένη
ας είναι αλήθεια αυτό που ζω
Αγάπη να΄ναι αληθινή
αίτία να΄ναι κι αφορμή
σ΄αυτά τα μάτια που κοιτώ
τον έρωτα να βρω
Αν είσαι ένα αστέρι
που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή
ποτέ μη σβήσεις ποτέ να μη μ΄αφήσεις
ποτέ να μη χαθεί η αγάπη αυτή
Μα όνειρο αν είσαι τα φώτα σβήσε
στα όνειρα να ζω
μη ξημερώσει ποτέ να μη τελειώσει
μέσα μου μείνε να σ΄αγαπώ
Στο δρόμο το δικό μου
τα πάντα ήταν σκοτεινά
ποτέ τα όνειρά μου
δε θα΄χαν γίνει αληθινά
Μα τώρα είσαι εδώ εσύ
και έχω ξαναγεννηθεί
το τέλος κι η αρχή μου
ζωή μου είσαι εσύ
Αν είσαι ένα αστέρι
που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή
ποτέ μη σβήσεις ποτέ να μη μ΄αφήσεις
ποτέ να μη χαθεί η αγάπη αυτή
Μα όνειρο αν είσαι τα φώτα σβήσε
στα όνειρα να ζω
μη ξημερώσει ποτέ να μη τελειώσει
πλάι μου μείνε να σ΄αγαπώ
Αν είσαι ένα αστέρι
που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή
ποτέ μη σβήσεις ποτέ να μη μ΄αφήσεις
ποτέ να μη χαθεί η αγάπη αυτή
Μα όνειρο αν είσαι τα φώτα σβήσε
στα όνειρα να ζω
μη ξημερώσει ποτέ να μη τελειώσει
μέσα μου μείνε να σ΄αγαπώ
Nivo:
Τα λόγια μοιάζουνε με σφαίρες, οι νύχτες βαριές
οι μέρες που περνούνε όλο πιο σκοτεινές
έφυγες χθες και δεν θες να αφήσεις σημάδι
το άυριο περιμένω μα απέχει ένα βράδυ.
Νοιώθω το χάδι άλλα μάλλον γελιέμαι
θέλω να σε δω, αλλά κρατιέμαι
τόσο μακριά για να έρθεις κοντά μου
νοιώθω πως ακούω την φωνή σου στ'αυτιά μου..
Μέλισσες:
Όλα μου τα όνειρα, μια μελαγχολία
από τότε που'φυγες χάνω την ουσία.
Πως μπορείς να ακουμπάς, έτσι ξένο σώμα
και το χτες μας να ξεχνάς
γι'αυτό κι εγώ, θα σου πω...
..Σε θέλει όπως εγώ, που τα'δινα όλα για σένα
φιλάει όπως εγώ, που έλιωνα σ'ενα σου βλέμμα.
Σε νοιώθει όπως έγω, που σου'δωσα σώμα και πνέυμα
σε παρακαλώ, σαν τον φιλάς μην σκέφτεσαι εμένα.
Mην σκέφτεσαι εμένα..
Nivo:
Σκέψου όσα έχω περάσει,
πριν να φτάσει στο τέλος αυτή η φάση
πριν ραγίσει το γυαλί, πριν να σπάσει
είχαν όλα σχεδόν ξεθωριάσει.
Μία στάση μία ανάσα πριν φύγω
πάντα, στο ίδιο θα καταλήγω
η συνείδηση μου θέλει να μάθει
τόνομα μου στην ψυχή σου αν γράφει
Μέλισσες:
Ότι και να έκανες, σου το συγχωρούσα
και τα ίδια θα'κανα 2 φορές αν ζούσα
της καρδιάς μου το κλειδί, πια είναι χαμένο
δεν υπάρχει επίστροφη, σε όσα μου πήρες εσύ..
..Σε θέλει όπως εγώ, που τα'δινα όλα για σένα
φιλάει όπως εγώ, που έλιωνα σ'ενα σου βλέμμα.
Σε νοιώθει όπως έγω, που σου'δωσα σώμα και πνέυμα
σε παρακαλώ, σαν τον φιλάς μην σκέφτεσαι εμένα.
Mην σκέφτεσαι εμένα..
Nivo - Μέλισσες
Σαν τον κοιτάς, σαν τον φιλάς, όταν θα είσαι μακρία μου
όπου τώρα κι αν πας
Μην σκέφτεσαι εμένα
Σαν τον κοιτάς, σαν τον φιλάς, όταν θα είσαι μακρία μου
όπου τώρα κι αν πας
Μην σκέφτεσαι εμένα.. μην σκέφτεσαι εμένα!
